Η ανάπτυξη της βιοτεχνικής παραγωγής στα χωριά του Πηλίου στα μέσα του 18ου αιώνα δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά συνδέεται με τις διαδικασίες πρωτο-εκβιομηχάνισης στον Οθωμανικό κοινωνικό σχηματισμό και ιδιαίτερα στην βαλκανική περιφέρεια από το 1700 και έπειτα. Συγκεκριμένα η «απογείωση» της μανουφακτούρικης βιοτεχνίας που παρατηρείται την περίοδο αυτή και ιδίως στο θεσσαλικό χώρο μπορεί να ειδωθεί ως συνέπεια δύο διαφορετικών, αλλά άλληλοεπιδρούμενων παραγόντων. Αυτοί είναι πρώτον, η σταδιακή ενσωμάτωση του Οθωμανικού κοινωνικού σχηματισμού και της παραγωγικής του βάσης στην αναπτυσσόμενη και διευρυνόμενη καπιταλιστική αγορά, η οποία εκείνη την εποχή, θα λέγαμε, αρχίζει να συγκροτείται ως παγκόσμια. Δεύτερον, είναι η πορεία των κοινωνικών ισορροπιών της ταξικής πάλης που δομούνται σε κάθε ιστορική φάση μέσα στο εσωτερικό της οθωμανικής κοινωνίας συγκροτώντας μια συγκεκριμένη μορφή ιστορικού κράτους, σε αυτή την περίπτωση εκείνης του οθωμανικού κράτους, και τις μεταλλάξεις που επιφέρουν αυτές οι αλλαγές στις ταξικές ισορροπίες του κοινωνικού ιστού που αντανακλώνται κάθε φορά στο ιστορικό κράτος, στον χαρακτήρα του παραγωγικού συστήματος και τελικά στον ίδιο το χαρακτήρα του κοινωνικού σχηματισμού. Δείτε εδώ.
Η Πρωτοεκβιομηχάνιση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, 1700-1880: η περίπτωση των χωριών του Πηλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου