Ο Τσαρλατάνος

 

Ο Τσαρλατάνος σταματάει στην πόλη,

ανοίγει την πραμάτεια του στο κέντρο της πλατείας

βγάζει τις πούδρες, τις κρέμες, τα γιατρικά... και τα διαφημίζει

Ο Τσαρλατάνος στήνει την εξέδρα του στο κέντρο της πλατείας

ανεβαίνει και καλεί τους κατοίκους να πλησιάσουν για ν' ακούσουν

Ο Τσαρλατάνος αρχίζει και μιλάει στο κοινό του

Η φωνή του δυνατή και διαπεραστική αφήνεται να κυριαρχήσει πάνω στη σιωπή των κατοίκων που θέλουν να πιστέψουν

Ο λόγος του στην αρχή απαλός, γαλήνιος και πειστικός ηρεμεί τους ανήσυχους και δύσπιστους και φέρνει κοντά τους εύπιστους.

Ο Τσαρλατάνος γυρεύει να κερδίσει το ανθρώπινο λογικό.

Σε λίγο ο λόγος του απότομα δυναμώνει, σκληραίνει και παθιάζεται και

συγκινεί και ενθουσιάζει

Ο Τσαρλατάνος γυρεύει να κερδίσει το ανθρώπινο θυμικό.

Οι κρέμες κάνουν τις κυρίες να μοιάζουν νεότερες. Οι αλοιφές δίνουν μαλλιά σε αυτούς που δεν έχουν, διώχνουν τα σπυράκια, τις χαρακιές και τις πληγές από τα πρόσωπα των κοριτσιών και των αγοριών.

Μπορεί να μυρίζουν άσχημα και να θυμίζουν σάπιο, αλλά αυτό το θαυματουργό φυσικό υλικό είναι που φτιάχνει το γιατρικό.

Τα χάπια δίνουν δύναμη στους αδύναμους, ανορεξία στους παχύσαρκους και όμορφες σκέψεις στους δυστυχισμένους. Μπορεί να μοιάζουν με καραμέλες και νάναι γλυκά, αλλά ποιός είπε ότι τα φάρμακα πρέπει νάναι σώνει και καλά πικρά και κακόγευστα.

Οι κολώνιες, γνωστές και διάσημες, έρχονται από τα Παρίσια και τα Λονδίνα, κρατούν πολύ και κάνουν την κάθε γυναίκα να ποθήσει και τον πιο άσκημο νέο, τον κάθε άντρα να ποθήσει την πιο ντροπαλή γυναίκα. Η μυρωδιά τους δεν είναι δυνατή, σχεδόν άοσμη. Αλλά ποιός είπε ότι σώνει και καλά οι κολώνιες πρέπει να μυρίζουν δυνατά. Μπορεί να αγγίζουν αισθήσεις που δεν είναι κατανοητές στους απλούς ανθρώπους.

Το φάρμακο τα γιατρεύει όλα. Δυό κουταλιές είναι ικανές να διώξει κάθε πόνο στο κεφάλι, στο στομάχι, την κοιλιά, τα πόδια, τα χέρια, την καρδιά. Να κατεβάσει πυρετούς μέχρι και να ζωντανέψει τους νεκρούς. Η γεύση του θυμίζει λίγο θαλασσινό νερό, αλλά είναι το ιώδιο εκείνο που το κάνει γιατρικό.

Πάρτε, λοιπόν, πατριώτες. Αγοράστε για τους εαυτούς σας, τις γυναίκες σας, τα παιδιά σας, τους γονείς σας, τους φίλους σας, ακόμη και για τα ζώα σας. Για όλους και για όλα υπάρχει η γιατρειά.

 

Ο Τσαρλατάνος τελειώνει!

 

Και ακολουθεί σιωπή! Μόνο οι φωνές των παιδιών που παίζουν ακούγονται στην πλατεία.

 

Ένας άγνωστος επισκέπτης, που τον βλέπουν για πρώτη φορά στην πόλη, πλησιάζει πρώτος και αγοράζει. Λέει πως είχε ακούσει πως στην δίπλα πόλη που μόλις είχε αφήσει για να έρθει εδώ, τα γιατρικά του Δόκτορα έκαναν θαύματα. Δεν πρόλαβε όμως να αγοράσει και να τώρα, τι τυχερός, που τον πέτυχε σε αυτήν εδώ την πόλη.

 

Ο Τσαρλατάνος κερδίζει, πουλάει πολλά, σχεδόν όλη την πραμάτεια του. Αγοράζουν όλοι, έρχονται και άλλοι που δεν άκουσαν, αλλά τους το είπαν.

Ο Τσαρλατάνος γρήγορα μαζεύει την εξέδρα του, μαζεύει ό,τι δεν πούλησε και δεν κάθεται άλλο ούτε στιγμή.

Ο Τσαρλατάνος πρέπει να φύγει να πάει σε άλλη πόλη. Τον περιμένουν.

Ο Τσαρλατάνος φεύγει!

 

Γρήγορα όμως οι κάτοικοι της πόλης ανακαλύπτουν την πλάνη τους.

Μόνο ένας παππούς επιμένει ότι έγινε καλά!

Κάποιοι δηλητηριάστηκαν, άλλοι έβγαλαν σπυριά, άλλοι βρωμούσαν για πολλές ημέρες!

Ο Τσαρλατάνος νίκησε!

Μα οι κάτοικοι τώρα ξέρουν και γρήγορα θα ξεχάσουν!

Στο κάτω κάτω της γραφής ο γιατρός της πόλης έλειπε και οι άνθρωποι πονούσαν. Τι να έκαναν!

 

Ο Τσαρλατάνος ήρθε και έφυγε!

 

 

Στο σύντροφο συνδικαλιστή που επειδή κέρδισε δυο τρεις γενικές συνελεύσεις στη σχολή του νομίζει ότι του ανήκει όλος ο κόσμος.