Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΘΗΣΑΝ ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑΝ

Απαντώντας στις συκοφαντίες του αστικού Τύπου, ο Ριζοσπάστης, τον Μάρτιο του 1919 δημοσιεύει το εν λόγω άρθρο εξηγώντας την ουσία των τελευταίων νομοθετημάτων της σοβιετικής κυβέρνησης.

Διαβάζουμε λοιπόν: "Αι κυρίαι των ανωτέρων τάξεων ως και οι γυναίκες των εργατών θα βρουν την ευκαιρία να πεισθούν ότι αυτοί οι περίφημοι Μπολσεβίκοι δεν έκαμαν άλλο παρά να εφαρμόσουν την αρχή της άνευ πολλών διατυπώσεων αναγνωρίσεως των νόθων παιδιών δια να μην εξακολουθή προστατευόμενος από τον νόμον ο ασυνείδητος άνδρας, ο εκ παρανόμου συμβάσεως αποκτών τέκνα εις την αστικήν -έστω και δημοκρατική- κοινωνία"


Έπειτα το δημοσίευμα επεξηγεί περαιτέρω τις προβλέψεις του νόμου που ενισχύει τη θέση των γυναικών για να καταλήξει: "Αλλά διά τούτο έχουν να λυπηθούν μόνον οι διεφθαρμένοι πατέρες. Αυτή είνε η κοινοκτημοσύνη των γυναικών"




Τα πρώτα χρόνια μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων δημοσιεύματα που τους παρουσίαζαν άξεστους, αγροίκους, οργανωτές οργίων όπου γινόταν κατάποση ανθρώπινου αίματος, αντίχριστους και ο,τι μπορούσε να εξάψει τη φαντασία του μέσου αναγνώστη ήταν συνηθισμένα. Από την άλλη, παραμένει αγαπημένη τακτική της αστικής τάξης να βάζει Αριστερούς και κομμουνιστές να απολογούνται για ζητήματα που δεν αφορούν αυστηρά τη σφαίρα της πολιτικής. Οι συνεχείς αυτές επιθέσεις δεν ήταν ανεπιτυχείς καθώς αφενός επηρέασαν σημαντικά τα πιο καθυστερημένα πληθυσμιακά τμήματα αφετέρου οδήγησαν συχνά αριστερούς και κομμουνιστές σε μια αμυντική στάση με την οποία προσπαθούσαν να αποδείξουν εμφατικά ότι δεν είναι ελέφαντες. Έτσι, αντί να προβάλλουν θαρρετά το πολιτισμικό μοντέλο που εκπροσωπούσαν κατέληγαν ενίοτε σε έναν ιδιότυπο αμυντικό συντηρητισμό, εμφανιζόμενοι περίπου ως οι πιο γνήσιοι υπερασπιστές των χρηστών ηθών όπως αυτά είχαν επιβληθεί από την υποκριτική αστική τάξη (που ανέκαθεν πρωτοστατούσε σε ο,τι καταλόγιζε στη σφαίρα του ηθικού στους αντιπάλους της) και την εκκλησία. Και φυσικά το ερώτημα είναι κατά πόσον από πλευρά της τακτικής για την αποφυγή της κοινωνικής απομόνωσής τους αυτή η στάση δεν ενσωματώθηκε τελικά ως συστατικό τους στοιχείο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

πόσοι μας διάβασαν: