ο φονικός κουραμπιές....

μέρες χρονιάρες που είναι ευκαιρία να προβάλουμε την ταξική διάσταση των εορτών. Υπηρέτρια τόλμησε να φάει τον μοιραίο κουραμπιέ και η οικοδέσποινά της την τεμάχισε. Πολλά μπορεί να πει κανείς για τον μοιραίο κουραμπιέ, πολλά για την οικοδέσποινα, πολλά για την υπηρέτρια και άλλα τόσα για την Ζάκυνθο. Προφανώς η κοπέλα υπέφερε σε αυτό το σπίτι. Το βιβλίο της Ποθητής Χαντζαρούλα Σμιλεύοντας την υποταγή αποκαλύπτει τις συνθήκες εργασίας των υπηρετριών στην Ελλάδα του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.  Είναι σαφές ότι οι γιορτές δεν ήταν ούτε μπορούσαν να είναι ίδιες για όλους και για όλες. Ένας κουραμπιές ήταν αρκετός για έναν φόνο.... τόσο πολύ υπονόμευσε το κύρος και την αξιοπρέπεια του σπιτιού της κυρίας του επαρχιακού ταμίου Μπιτσάκου το έτος 1931. Η είδηση είναι από την εφημερίδα Πατρίς, 27/1/1931. Τις ίδιες ημέρες η Ελλάδα αγωνιούσε για τις Μις στα καλλιστεία, ενώ στην Θεσσαλονίκη η αστυνομία συνέλαβε τα κορίτσια του αρχειομαρξιστικού κόκκινου Σχολείου. Πολλοί κόσμοι ενταγμένοι σε έναν.
Χρόνια Πολλά.
Κώστας Παλούκης