Με τους εραστές της ελευθερίας: ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΡΣ την Κυριακή 26/1

Η σύγχρονη δεξιά στην Ελλάδα αμφισβητεί την πολιτική είτε υπέρ ενός εθνικού λόγου (Χρυσή Αυγή) είτε υπέρ ενός τεχνοκρατικού μετα-πολιτικού λόγου (Ποτάμι) είτε και τα δύο μαζί (Νέα Δημοκρατία). Για αυτό ακριβώς, όταν δεν χρησιμοποιεί το εθνικό λεξιλόγιο, υποτίθεται ότι υποτιμά τα αμιγώς πολιτικά μηνύματα. Στην πράξη, όταν ο λόγος αυτός εκφράζεται από τα πάνω είναι ο ηγεμονικός λόγος της ολοκληρωτικής και άνευ όρων και δημοκρατικών διαδικασιών επιβολής του κάθε είδους "αφεντικού" στον κάθε είδος "υποτελή". Όχι δημοκρατία και δημοκρατικές ελευθερίες, όχι συνδικαλισμός στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στον στρατό.... όχι κινητοποιήσεις και απεργίες. Όταν διατυπώνεται από τους "από κάτω" είναι η πλήρης υποταγή στην καθηγητική, εργοδοτική ή κάθε μορφής διευθυντική ή διανοητική αυθεντία. Πρόκειται για μια μακρά παράδοση έκφρασης της “από τα κάτω” δράσης του συντηρητικού κόσμου, του καθώς εγκαταλείπει την υψηλή πολιτική στα αστικά κόμματα και παράλληλα εχθρεύεται τους αριστερούς που διχάζουν τους εργάτες ή τον λαό με “πολιτικά” αιτήματα. Το αίσθημα της υποταγής κάνει τους εκφραστές τους να νιώθουν κομπλεξικά και με μίσος απέναντι σε όσους ακολουθούν τον δρόμο της χειραφέτησης. 
Από την άλλη η παραδοσιακή "σοσιαλδημοκρατία" όταν δεν φλερτάρει με τον απολίτικο μεταπολιτικό λόγο, προσπαθεί είτε να θεωρητικοποιήσει με προοδευτικό πρόσημο κάθε αντιδραστικη πολιτική (ΔΗΜΑΡ, εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ) είτε να εξαπατήσει χρησιμοποιώντας "αριστερές φράσεις" (ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ του ΓΑ Παπανδρέου) χωρίς περιεχόμενο. Όταν αυτός ο λόγος εκφράζεται από τους από πάνω, πρόκειται απλά για κοινούς απατεώνες, όταν εκφράζεται από τους "από κάτω" δεν είναι τίποτα άλλο από αυτή τη μια μακρά παράδοσης "αυτο-κοροϊδίας" των λαϊκών στρωμάτων που τοποθετούνται στο "ιστορικό κέντρο". Πρόκειται για μια μορφή έκφρασης της τάσης της υποταγής, ένας συνδυασμός του "χαζού" με τον "βαλτό".  Στην τελική, η κεντροαριστερά δεν είναι παρά η αμιγώς αυταρχική δεξιά, απλά με "δημοκρατική ιδεολογία".
Ο σύγχρονοςελληνικός εθνικισμός σήμερα έχει τη μορφή του ευρωπαϊσμού, την ιδέα του ανώτερου λευκού πολιτισμένου άνδρα, του κατακτητή, του πετυχημένου άντρα. Και αυτή η επιτυχία, το σαξές στόρυ του Σαμαρά, των πετυχημένων ανθρώπων του Ποταμιού, φυσικά σε βάρος των εργαζομένων ευρωπαίων και μεταναστών, αντρών και γυναικών, παιδιών και ενηλίκων εντός και εκτός της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης έχει τη μορφή της διαρκούς λιτότητας, της ελευθερίας της αγοράς, του δίκιου των αφεντικών.  Έχει τη μορφή της Ευρώπης Φρουρίου. Έχει ιδεολογία την κρατική και παρακρατική βία απέναντι σε κάθε υποτελή. ΠΑΣΟΚ, ΓΑΠ, Σαμαράς, Ντόρα, Ποτάμι, Χρυσή Αυγή βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο, στο ίδιο τόξο του ολοκληρωτισμού.
Απέναντι σε αυτόν τον σύγχρονο φασισμό είτε με τη μορφή του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού είτε με τη μορφή του ναζισμού, απέναντι σε αυτές τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, δηλαδή της τάσης υποταγής, υπάρχει μόνο μία απάντηση: να κάνουμε τον φόβο τους πραγματικότητα: ελεύθερος και δημοκρατικός συνδικαλισμός σε σχολεία, σχολές, εργασιακούς χώρους και στρατό, δημοκρατικοί παραγωγικοί συνεταιρισμοί στην ύπαιθρο, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι εργατικά στέκια σε κάθε γειτονιά. Με τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες, το λαϊκό και εργατικό εκβιασμό με απεργίες και κινητοποιήσεις, εξέγερση και ανταρσία σε κάθε στιγμή να γίνει ο καθένας και η καθεμιά ο εφιάλτης τους.
Μόνο έτσι, θα αλλάξουμε τη ζωή μας, θα καταφέρουμε να ζήσουμε και να εργαζόμαστε τίμια και δημιουργικά, με αξιοπρέπεια και με ευτυχία. 
Και σε αυτόν τον δρόμο δεν υπάρχουν λύσεις μισές. Δεν μας αντιστοιχεί να διαχειριστούμε τη μιζέρια μας όπως υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ (φράση από εκπρόσωπο της δημοτικής παράταξής του στον Δήμο Ζωγράφου), δε μας αντιστοιχεί να συμβιβαστούμε με την επιβίωση. Δεν είναι το πρόβλημα μόνο η ανθρωπιστική κρίση. Λύσεις δεν υπάρχουν εντός Ευρώ και ΕΕ. Η αριστερά δεν υποτάσσεται στους συσχετισμούς ούτε προσπάθει να εξωραϊσει τον ευρωπαϊσμό. 
Από την άλλη, δεν υπάρχουν λύσεις χωρίς πραγματική πάλη, χωρίς από τα κάτω αυθόρμητη δράση, χωρίς μετωπική πολιτική, αλλά με πλήρη ανάθεση στο Κόμμα, όπως λέει το ΚΚΕ. Ούτε φυσικά όραμά μας μπορεί να είναι ο χρεωκοπημένος υπαρκτός σοσιαλισμός.
Μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των τραπεζών, έξοδο από Ευρώ και αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ, πέρασμα της παραγωγής στα χέρια των πραγματικών παραγωγών, εργατών και αγροτών, δημιουργική εργασία, Αντικαπιταλιστική Ανατροπή.
Την ελευθερία μας δεν την διαπραγματευόμαστε. Δεν παραχωρούμε ούτε κομμάτι. Γιατί ακριβώς σε αυτό το κομμάτι συγκεντρώνεται όλη η ελευθερία.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΡΣ την Κυριακή. Ας μη μασήσει κανείς....