Βρήκα δυο ενδιαφέροντα σημεία με μια πρώτη πρόχειρη ανάγνωση της συνέντευξης.
α. ο Παπουτσής μιλά και τότε όπως και σήμερα.
β. ο δημοσιογράφος του κάνει ουσιαστικά στημένες ερωτήσεις. Αμφιβάλλω αν πρόκειται για πραγματική συνέντευξη ή για προσαρμογή από τον Φάτση κάποιου έτοιμου κειμένου.
Συμπέρασμα: δε νομίζω ότι υπάρχει και καμιά μεταστροφή άξια λόγου στον λόγο του Παπουτσή. Ας τον χαίρονται όσοι τον ανέδειξαν τότε και όσοι τον ανέχονται σήμερα.
ο Παπουτσής στη συνέντευξη του 1980 ζητά τουλάχιστον 3 πράγματα που το νομοσχέδιο που ψήφισε καταργεί:
1. Η εξασφάλιση - μια και για πάντα - του πανεπιστημιακού ασύλου. 2. Να κατοχύρωθεί η αυτοδιοίκηση και αυτοτέλεια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. 3. Να εξασφαλισθεί η συμμετοχή των φοιτητών στην λήψη αποφάσεων
το κλου της υπόθεσης δεν είναι το ίδιο το περιεχόμενο του νόμου, νομίζω, αλλά το ύφος Παπουτσή, το οποίο παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο, ό,τι κι αν υποστηρίζει. Εκεί επικεντρώνεται το σχόλιό μου, όπως επίσης και στον ρόλο του τύπου - γιατί για σοβαρή συνέντευξη δεν περνιέται αυτή.
κ. Παλούκη, εγώ πιστεύω ότι αυτό που θα έπρεπε να σας προβληματίσει, εσάς της "ριζοσπαστικής αριστεράς", είναι το γεγονός ότι το περιεχόμενο της τότε πολιτικής του ΠΑΣΟΚ μοιάζει πάρα πολύ με τις θέσεις της αριστεράς σήμερα. Ελάχιστη κριτική στην επιστήμη και το ρόλο του πανεπιστημίου, επίκληση σε έναν άλλο δρόμο για την ανάπτυξη της "παιδείας" και της χώρας, αναφορά στις ανάγκες του "λαού", κλπ, κλπ.
αγαπητέ κύριε, θεωρώ το σχόλιό σας, ανεξαρτήτως προθέσεων καίριο. Όμως η αντικαπιταλιστική αριστερά και ιδίως η ΕΑΑΚ επικεντρώνεται σε δύο τινά: α) τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων και β) για τον ρόλο του Πανεπιστημίου και το περιεχόμενο των σπουδών. Η βασική μας προβληματική είναι ποιό μπορεί να είναι το περιεχόμενο σπουδών ενός πανεπιστημίου υποταγμένου πλήρως στις ανάγκες όχι της κοινωνίας, αλλά των επιχειρήσεων. Εάν το ίδιο το Πανεπιστήμιο λειτουργεί με βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Όταν σκοπός δε θα είναι η ελεύθερη και ανεξάρτητη αναζήτηση του ερευνητή, αλλά η έρευνα με σκοπό το κέρδος. όταν τα πανεπιστήμια θα πρέπει να αποδεικνύουν όχι την ποιότητα των σπουδών τους, αλλά την ποσότητα πτυχιούχων, "αριστείων", επαγγελματικής επιτυχίας των πτυχιούχων, τις βάσεις των πανελληνίων, στον αριθμό των μεταπτυχιακών, στον αριθμό των διδακτορικών, κλπ. Αυτό το θέμα είναι κεντρικό σε όλες τις ανακοινώσεις κάθε σχήματος της ΕΑΑΚ.
5 σχόλια:
Βρήκα δυο ενδιαφέροντα σημεία με μια πρώτη πρόχειρη ανάγνωση της συνέντευξης.
α. ο Παπουτσής μιλά και τότε όπως και σήμερα.
β. ο δημοσιογράφος του κάνει ουσιαστικά στημένες ερωτήσεις. Αμφιβάλλω αν πρόκειται για πραγματική συνέντευξη ή για προσαρμογή από τον Φάτση κάποιου έτοιμου κειμένου.
Συμπέρασμα: δε νομίζω ότι υπάρχει και καμιά μεταστροφή άξια λόγου στον λόγο του Παπουτσή. Ας τον χαίρονται όσοι τον ανέδειξαν τότε και όσοι τον ανέχονται σήμερα.
@imwrong μάλλον παραήταν πρόχειρη η ανάγνωσή σου.
ο Παπουτσής στη συνέντευξη του 1980 ζητά τουλάχιστον 3 πράγματα που το νομοσχέδιο που ψήφισε καταργεί:
1. Η εξασφάλιση - μια και για πάντα - του πανεπιστημιακού ασύλου.
2. Να κατοχύρωθεί η αυτοδιοίκηση και αυτοτέλεια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
3. Να εξασφαλισθεί η συμμετοχή των φοιτητών στην λήψη αποφάσεων
το κλου της υπόθεσης δεν είναι το ίδιο το περιεχόμενο του νόμου, νομίζω, αλλά το ύφος Παπουτσή, το οποίο παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο, ό,τι κι αν υποστηρίζει. Εκεί επικεντρώνεται το σχόλιό μου, όπως επίσης και στον ρόλο του τύπου - γιατί για σοβαρή συνέντευξη δεν περνιέται αυτή.
κ. Παλούκη, εγώ πιστεύω ότι αυτό που θα έπρεπε να σας προβληματίσει, εσάς της "ριζοσπαστικής αριστεράς", είναι το γεγονός ότι το περιεχόμενο της τότε πολιτικής του ΠΑΣΟΚ μοιάζει πάρα πολύ με τις θέσεις της αριστεράς σήμερα. Ελάχιστη κριτική στην επιστήμη και το ρόλο του πανεπιστημίου, επίκληση σε έναν άλλο δρόμο για την ανάπτυξη της "παιδείας" και της χώρας, αναφορά στις ανάγκες του "λαού", κλπ, κλπ.
αγαπητέ κύριε,
θεωρώ το σχόλιό σας, ανεξαρτήτως προθέσεων καίριο. Όμως η αντικαπιταλιστική αριστερά και ιδίως η ΕΑΑΚ επικεντρώνεται σε δύο τινά: α) τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων και β) για τον ρόλο του Πανεπιστημίου και το περιεχόμενο των σπουδών. Η βασική μας προβληματική είναι ποιό μπορεί να είναι το περιεχόμενο σπουδών ενός πανεπιστημίου υποταγμένου πλήρως στις ανάγκες όχι της κοινωνίας, αλλά των επιχειρήσεων. Εάν το ίδιο το Πανεπιστήμιο λειτουργεί με βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Όταν σκοπός δε θα είναι η ελεύθερη και ανεξάρτητη αναζήτηση του ερευνητή, αλλά η έρευνα με σκοπό το κέρδος. όταν τα πανεπιστήμια θα πρέπει να αποδεικνύουν όχι την ποιότητα των σπουδών τους, αλλά την ποσότητα πτυχιούχων, "αριστείων", επαγγελματικής επιτυχίας των πτυχιούχων, τις βάσεις των πανελληνίων, στον αριθμό των μεταπτυχιακών, στον αριθμό των διδακτορικών, κλπ. Αυτό το θέμα είναι κεντρικό σε όλες τις ανακοινώσεις κάθε σχήματος της ΕΑΑΚ.
Δημοσίευση σχολίου